काठमाण्डौको शंखमूल ओरालो कटेपछि आउँछ आयुष अस्पताल । अस्पतालको कोठा नम्बर तीन । बेडमा लमतन्न परेका आफ्ना श्रीमान् रामबहादुर तामाङको अनुहार हेर्दै टोलाइरहनुभएको छ काभ्रे रोशी गाउँपालिकाकी बसन्ती तामाङ ।
टेबुलमा औषधिहरु छरिएका छन् । फ्राइबिनमा झोलिलो खानेकुरा छ । रामबहादुरको नाकमा लगाइएको मसिनो पाइपबाटै झोलिलो खानेकुरा दिइन्छ । झ्यालबाट आएका घामका किरणले उहाँलाई थेरापीको काम गरेको छ । आँखा खुल्ला छन् । कतिबेला निभाउनुहुन्छ ।
कोही चिनेको जस्तो लागेमा हेरिरहनुहुन्छ । तर बोल्न सक्नुहुन्न । कतिबेला हातखुट्टा चलमलाउनुहुन्छ । श्रीमानले यत्तिको चलमल गर्दा बसन्तीको आशा बढेर दोब्बर हुन्छ ।साउदीअरबको गर्मी । घर फर्किने दिन नजिकिँदै गर्दा रामबहादुरलाई लागेको थियो अब यो मरुभूमिमा फर्केर आइन्छ आइन्न ।
जानेबेला केही समय घुमौँ । सपिङ गरौँ । आफू परदेश आउँदा बा भन्न नसिकेको छोरा अहिले हुर्केर स्कुल जाने भइसक्यो । परदेशमा पाँच वर्ष बिताइयो । अब घर फर्किनुपर्छ । श्रीमती, छोरा र घरपरिवारको साथमै बसेर सानोतिनो व्यवसाय गर्नुपर्छ । अघिल्लो राति श्रीमती बसन्तीसँग फोनमा यस्तै कुरा गर्नुभएको थियो रामबहादुरले ।
बसन्तीको खुसीको सीमा थिएन । तर श्रीमानको घर फर्किने कुरा सुन्दै निदाएकी बसन्ती बिहान उठ्न नपाउँदै भाइले सुनाएको खबरले छाँगाबाट खसेझैँ हुनुभयो ।गएको जनवरी १३ मा रामबहादुर साउदीमा सडक दुर्घटनामा पर्नुभयो । नेपाल फर्किन एक हप्ता मात्रै बाँकी हुँदा साथीहरुसँग घुम्न निस्किनुभएको थियो ।
चार जना थिए कारमा । दुई जना पछाडि बसेका थिए । ड्राइभरको छेउमा रामबहादुर हुनुहुन्थ्यो । अचानक कारलाई पछाडिबाट आएको लरीले ठक्कर दियो । कारमा सवार तीन जना साथीहरुलाई खासै चोट लागेन तर कारको सीसा रामबहादुरको घाँटी र टाउकोमा गाडियो । उहाँ दुर्घटना भएको एक मिनेटमै यो खबर बसन्तीको कानमा पर्यो