ढोका बन्द गर्छिन् । त्यसपछि पालैसँग तल-माथिको दुवै कपडा खोलेर झुण्ड्याउँछिन् । अब उनको श’रीरमा ब्ल्याक वान पिस ड्रेस मात्र बाँकी रहन्छ । त्यो पनि खोल्न लागेजस्तो गर्छिन् । कर्मलाई नेपाली कानुनले निषेध गरेको छ। त्यसैले यसको सजिलै पहिचान हुन गाह्रो छ, यहाँ।
मैले बाध्यतावश यो गतिविधिमा लागेका महिलासँग काम गर्ने निधो गरेँ। सकेसम्म उनीहरूलाई यस्तो जो’खिम’बाट मु’क्त गरेर वैकल्पिक पेसामा उभ्याउने उद्देश्यका साथ मैले यस्तो निधो गरेकी हुँ।त्यसैले यो पेशामा लागेका महिलासँग भेटघाट गर्नु, उनीहरूको कुरा सुन्नु र आवश्यक सरसल्लाह दिनु मेरो कर्तव्यभित्र पर्छ। यसै क्रममा मैले प्रशस्तै यो पेशामा लागेका युवतीहरु भेटेको छु। उनीहरूको अनुभव सुन्ने र बुझ्ने अवसर पाएका छु।
तीमध्ये यस्ता छन् मैले फेला पारेका अनौठा
पहिलोपटक भेटेको मैले पहिलोपटक भेटेको यस्तो पेशामा लागेको महिला १८ वर्षकी थिइन्। उनी द्व’ ‘न्द्वमा आफ्ना आमाबाबु गु’मा’एपछि आफ्नो गाउँ ९सिन्धुपाल्चोक०मा बस्न नसकी काठमाडौं आएकी रहिछन्। सहरी परिवेशसँग बिल्कुलै अनभिज्ञ थिइन् उनी। उनलाई एकजना ट्याक्सी ड्राइभरले सहरको कुनै एउटा गेस्ट हाउसमा भाँडा माझ्ने काममा लगाइदिएछन्।
दुईचार दिन गेस्टहाउसको भाँडा माझेरै बित्यो।एक रात विदेशबाट आएको एकजना व्यक्ति त्यो गेस्ट हाउसमा पुगेछन्, बास बस्न। अन्दाजी ४० वर्षका ती ग्राहकले उनीसित स’ह’वा’स ग’र्ने इ’च्छा पोखे गेस्टहाउसका मालिकसँग। मोटो रकम पाएपछि मालिकलाई पुगिहाल्यो। त्यस रातपछि बा’ध्यता’ले ती महिलाको जीवन जिउने बाटो बनेको रहेछ यो पेशा।